کد مطلب:42533 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:24

گنجینه پرسمان » تاريخ و سيره

خوارج در مورد مخالفان چگونه حكم ميكنند و نقد آن چيست؟

خوارج تمامي مسلمانان را به خاطر ارتكاب كبائر يا لااقل به خاطر درست دانستن حكميت، كافر ميدانند و معتقدند كه كفرشان كفر ملي يعني خروج از دين است اما گروه اندكي از آنان نظير اباضيه آن را كفر نعمت ميدانند نظير آنچه كه در كلام خداوند سبحان در مورد حج : «و من كفر فان الله غني عن العالمين» آل عمران/96 آمده است. وقتي فرقههاي ديگر محكوم به كفرشدند سرزمينشان هم سرزمين كفر محسوب ميشود؛ و سرزمين اسلام به حساب نميآيد. به همين خاطر بعضي از فرقههاي خوارج نظير« ازارقه » هجرت از آن را براي پيروان خوارج، واجب ميدانند. به هر حال اين مسأله از فروعات مسأله دوم ميباشد كه عبارت بود از اين كه مرتكبكبيره، مؤمن فاسق است يا كافر و چون خوارج مرتكب كبيره را كافر ميدانند پس مسلماناني كه با مبادي آنها مخالفند نزدشان كافر محسوب ميشوند.
قبل از اين دانستيد كه مقّوم ايمان يك عنصر قلبي است، از اين رو ارتكاب كبيره ضرري به ايمان نميرساند و اين بدان معني نيست كه ايمان قلبي هر چند با عمل همراه نباشدموجب نجات در آخرت ميشود؛ بلكه بدان معني است كه درخروج انسان از شمار كافران و دخول در زمرة مسلمانان ايمان قلبي به وحدانيت خداوند سبحان و كتابهاي آسماني و پيامبران كفايت ميكند. از اين روست كه اين گونه ايمان، هم آثار دنيوي دارد وهم آثار اخروي. پيامبر(ص) تنها با اظهار شهادتين حكم به ايمان شخص ميكرد. روايات متواتر بلكه متضافري بر اين مطلب دلالت دارد.
پيامبر(ص) به علي(ع) فرمود: «با اهل خيبر به جنگ تا به لا اله الالله و ان محمداً رسولالله شهادت بدهند. وقتي شهادت دادند، خون و مالشان را از تو حفظ كردهاند، مگر آنكه خداوند دربارة آن حكم كند و حسابشان با خداست.» (مسلم: الصحيح، 7/121ابن عساكر: ترجمه الامام علي 1/159ح 222، النسايي: خصائص اميرالمؤمنين/ 57.)

---

فرهنگ عقايد و مذاهب اسلامي ج 5
آية الله جعفر سبحاني